De kogel is door de kerk

Gisteravond is er een einde gekomen aan het probleem ‘room mate’. Toen wij opstonden spraken wij niet meer tot elkaar, want de vorige avond – zondagavond - ging het weer goed mis. We werkten samen op onze laptop in de kamer en toen ze klaar was wilde ze slapen en moest het licht uit, terwijl ik nog niet klaar was.

Eerst wilde ik het licht niet uitdoen, maar toen ze maar bleef zeuren aan mijn hoofd, gaf ik haar wel toestemming het licht uit te doen, ondanks ik wist dat het niet goed is voor mijn ogen om in het donker op mijn laptop te werken. Toen het licht uit was, vond ze dat ik moest stoppen met typen, want door mijn getyp kon ze niet slapen. Dat deed voor mij de deur dicht en ik zei haar dat ze dan maar buiten kon slapen.

Dat wilde ze niet, dus hield ze haar mond maar dicht. Na een tijdje was ik klaar met typen, bergde mijn laptop op en deed het raam boven mijn bed dicht. Ik had dat raam reeds de hele dag open gelaten voor frisse lucht. Toen ik het dicht maakt klaagde ze en wilde dat ik het raam open liet staan, want het is ‘stuffy in the room’. Dit weigerde ik pertinent, want anders zou ik het koud krijgen in de nacht. Nou..., ik kroop dus mijn bed in – met gesloten venster – en begon weer te snurken en weer maakte ze mij steeds wakker. De volgende morgen spraken wij niet tot elkaar.

Tijdens de conferentie was het alsof alle fellow-journalisten mij schuin aankeken, want ze sprak de hele tijd over mijn gesnurk en toen wij ’s avonds in het hotel terug waren, boog de organisatie zich over het probleem. Al snikkend deed ze haar beklag tegen een van de organisatoren, die zei ook te snurken en ook laat te werken. Ze barste in tranen uit en vond dat de organisatie haar niet serieus nam.

Snikkend vertelde ze, dat ik ruw tegen haar ben en dat ze niet tegen mij op kan, omdat ik een sterke vrouw ben. Het laatste had ze goed gezien, want al de hele dag wilde ik haar een paar rake klappen verkopen. Anyhow..., de organisator gaf ons enkele opties en om het verhaal kort te maken koos ik voor de optie te verhuizen naar een prive woning, waar ook andere journalisten verblijven en waar ik een aparte kamer heb. Nu is het probleem opgelost. Ik kan zonder te worden gestoord naar hartelust snurken. Een foto van mijn nieuw verblijf plaats ik nog.